Nadczynność i niedoczynność tarczycy to dwa odmienne stany chorobowe, które dotyczą tego samego gruczołu – tarczycy. Narząd ten jest odpowiedzialny za produkcję hormonów, regulujących wiele ważnych funkcji organizmu.
Chociaż oba stany wynikają z zaburzeń czynności tarczycy, mają różne objawy, przyczyny i metody leczenia. W tym artykule przyjmy się bliżej różnicom pomiędzy nadczynnością a niedoczynnością tarczycy.
Nadczynność tarczycy – inaczej hipertyreoza – to stan, w którym gruczoł tarczycy produkuje zbyt dużo hormonów tarczycy.
Główną przyczyną nadczynności tarczycy jest choroba Gravesa-Basedowa, w której układ odpornościowy atakuje tarczycę i stymuluje ją do nadmiernej produkcji hormonów.
Inne przyczyny nadczynności tarczycy mogą obejmować guzki tarczycy lub przyjmowanie zbyt dużych dawek hormonów.
Niedoczynność tarczycy – znana również jako hipotyreoza – to stan, w którym tarczyca produkuje zbyt mało hormonów tarczycy.
Najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy jest przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, znane jako Hashimoto.
W tym stanie układ odpornościowy atakuje tarczycę, powodując jej uszkodzenie i zmniejszoną produkcję hormonów.
Leczenie niedoczynności tarczycy polega na zastępowaniu brakujących hormonów. Pacjent otrzymuje syntetyczne hormony tarczycy, takie jak lewotyroksyna, które przywracają prawidłowe funkcjonowanie tarczycy i regulują metabolizm organizmu.
Jest to zwykle długoterminowe leczenie, które wymaga regularnego monitorowania poziomu hormonów tarczycy i dostosowywania dawek leków.
Jeśli zauważysz u siebie wyżej wymienione objawy, umów wizytę w naszej polskiej przychodni w Londynie. Luxmedica ma swoją siedzibę w dzielnicy Ealing.
Możesz skontaktować się z nami telefonicznie lub skorzystać z czatu dostępnego na stronie: